01:58

Museo del Prado 2

Madrid, 2005, c-print 185,42 x 200,66 x 6,1 cm, courtesy: The MET Hotel


Museo del Prado 2

Thomas Struth, 2005

Πληροφορίες
Δημιουργημένο το 2005 στη Μαδρίτη, το Museo del Prado 2 είναι έγχρωμη φωτογραφία τύπου C-print, τυπωμένη σε μεγάλη κλίμακα και τοποθετημένη σε plexiglass. Οι διαστάσεις του (185,42 × 200,66 × 6,1 εκ.) το καθιστούν ένα εντυπωσιακό έργο μεγάλης οπτικής δύναμης, προσφερόμενο στο κοινό με την ευγενική παραχώρηση του The Met Hotel.

Καλλιτεχνικό Πλαίσιο
Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Γερμανός φωτογράφος Thomas Struth (γεν. 1954, Geldern) σπούδασε στην Κρατική Ακαδημία Τεχνών του Ντίσελντορφ υπό την καθοδήγηση των Bernd και Hilla Becher, αποτελώντας έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της περίφημης “Σχολής Becher”. Το έργο του διαρθρώνεται σε ενότητες όπως φωτογραφίες δρόμου, τοπία, πορτρέτα και μουσειακές σκηνές.

Στη σειρά “Museum Photographs”, στην οποία ανήκει και το Museo del Prado 2, ο Struth εξετάζει τη σχέση μεταξύ του κοινού και των θεσμών τέχνης. Εστιάζει στις στάσεις και τα βλέμματα των επισκεπτών, καταγράφοντας ψυχολογικά «διαγράμματα» των τρόπων με τους οποίους γίνεται η πρόσληψη της τέχνης. Αυτό που αρχικά μοιάζει με απλό “στιγμιότυπο” μετατρέπεται σε σχολιασμό της σύγχρονης πολιτισμικής εμπειρίας.

Θέση & Δυναμική στο The Met
Το Museo del Prado 2 αποτελεί μέρος της μόνιμης συλλογής του The Met Hotel, αναδεικνύοντας την προσήλωση του ξενοδοχείου στη φωτογραφία ως σύγχρονη εικαστική γλώσσα. Τοποθετημένο σε διάδρομο με γκαλερί ύφος, λειτουργεί ως καθρέφτης της εμπειρίας του επισκέπτη: ο θεατής βλέπει άλλους θεατές και, μέσα από αυτό, βλέπει τον εαυτό του.

Το έργο προσκαλεί σε εσωτερική παρατήρηση και ενδοσκόπηση: ποια είναι η δική μας στάση απέναντι στην τέχνη; Είμαστε παρόντες, αμέτοχοι ή απλώς φωτογραφίες κάποιου άλλου;

Γιατί αξίζει την προσοχή σας

  • Διανοητική πρόκληση: Το έργο σε αναγκάζει να σταθείς – όχι μόνο μπροστά του, αλλά και μέσα του.
  • Αισθητική ισορροπία: Μεγάλη κλίμακα, εξαιρετική χρωματική ακρίβεια, σχεδόν κινηματογραφική ποιότητα.
  • Φωτογραφικό «καθρέφτισμα»: Ο θεατής παρατηρεί τον εαυτό του μέσα από τα βλέμματα άλλων — και γίνεται ο ίδιος μέρος του έργου.